Za oknem jest szaro i ponuro, szybko robi się ciemno, dni są krótkie, brakuje słońca i światła.Jak każda inną porą roku, jesień ma w sobie coś, czego nie ma żadna inna.Jesienią najbardziej, niż kiedykolwiek skłaniamy się do refleksji, głębszych przemyśleń życiowych, podsumowań.Pisarze i malarze miewają jesienią lepszą wenę i tworzą najciekawsze dzieła.
Przyroda tak, jak by chciała przemówić do nas: „Zwolnij…rozejrzyj się wokół…zobacz… Bądź tu i teraz”.
Niestety, jesień jest też okresem, kiedy rośnie ilość osób potrzebujących pomocy, nie radzą sobie z nastrojami i przygnębiającymi myślami, dopadającymi coraz częściej, dotykającymi coraz głębiej.
Podzielę z wami tym, jak działa na mnie październikowo-listopadowa pora. Mimo ogromu pracy zauważyłam, że od pewnego czasu jesień jest dla mnie okresem, w którym nieco zwalniam, wyciszam się i podsumowuje miniony rok, mam głębsze refleksje. Uwielbiam usiąść przy kominku z kubkiem gorącej herbaty i myśleć o tym, co wydarzyło się dobrego w mijającym roku, a co chciałabym zmienić? Może nieco ulepszyć?. Budzi się we mnie większa, niż kiedykolwiek chęć do zdobycia wiedzy, szukania odpowiedzi. Chłonę książki, biografię, ciekawe cytaty, rozmyślam.
Dziś chciałabym przedstawić wam jeden z urywków Boucara Dioufa, który bardzo przemówił do mnie kiedyś, a dziś powrócił.Miło mi będzie, jeżeli zostawisz komentarz, czy ten tekst przemówił też do Ciebie.
„Ledwo zaczął się dzień i… jest już szósta wieczorem. Tydzień ledwo przybył w poniedziałek i już jest piątek…. a miesiąc już minął…. a rok prawie się kończy…. i minęło już 40, 50 lub 60 lat naszego życia…. i zdajemy sobie sprawę, że straciliśmy naszych rodziców, przyjaciół.
I zdajemy sobie sprawę, że jest już za późno, aby wrócić. Więc… spróbujmy jednak jak najlepiej wykorzystać czas, jaki nam pozostał. Nie zwlekajmy z szukaniem zajęć, które lubimy. Dodajmy kolorów naszej szarości.
Uśmiechajmy się do małych rzeczy, które wlewają balsam do naszych serc. I mimo wszystko, trzeba, abyśmy cieszyli się spokojem czasu, który nam został. Spróbujmy wyrzucić z naszego życia to wieczne „później”.
Powiem to później…Pomyślę o tym później…Przekładamy wszystko, jakby to „później” zależało od nas…
Tymczasem to, czego nie rozumiemy, to prosta prawda, że:później kawa będzie już zimna…później priorytety się zmienią…później urok zgaśnie…później zdrowie przeminie…później dzieci dorosną…później rodzice się zestarzeją…później obietnice zostaną zapomniane…później dzień stanie się nocą…później życie się skończy…
„Później” to często za późno…Zatem… Nie zostawiajmy nic na później, ponieważ czekając na to „później”, możemy stracić na zawsze:najlepsze chwile,najpiękniejsze doświadczenia,najwspanialszych przyjaciół,najukochańszą rodzinę.
Dzień jest teraz. Chwila wydarza się w tym momencie.”
Boucar Diouf(naukowiec, pisarz, poeta)
Pamiętaj, że nie jesteś sam/a, służę pomocąTulę Cię z miłością i troskąKsenia Graczyk_Kobieta-Feniks
